سلام به همه جی تیمی های عزیز . امیدوارم همیشه عالی باشید. خیلی خوشحالم که قراره باز هم باهم صحبتی داشته باشید.
خوب تو ماه گذشته بازهم مثل همیشه افرادی موفق شدن نتایج رو بهتر کنن و به چرایی هاشون نزدیک تر بشن و بعضی ها هم تجربه بیشتری کسب کردن تا با قدرت بیشتری حرکت کنن.
همین طور یه اتفاق خیلی خیلی بزرگی افتاد که با عث خوشحالی همه جی تیم شد و اون هم جشن راهبری خانم گل محمد زاده و افتتاح دفتر مشکین بود که همزمان با هم رخ داد و این به شدت شادی همه اضافه کرد.
و افتخار این رو داشتیم که به همراهی اساتید عزیزم اقای صادقی ، اقای حسن زاده و آقای یوسفی بزرگوار این افتتاحیه رو جشن بگیریم و یه جلسه عالی هم با حضور پشتیبان های عزیز با مشکینی ها داشتیم که فوق العاده بود و شخص خود من علم خودم رو بیشتر کردم و جلسه پرباری بود.
این افتخارات حاصل تلاش خانواده با غیرت جی تیم مشکین شهر بود که به همشون یه بار دیگه تبریک می گم.
دست به دست هم روز به روز دفاتر جی تیم رو بیشتر و بیشتر می کنیم.
خوب بریم سراغ ماه آذر و صحبت در مورد این ماه.
این ماه دوست دارم در مورد موضوعی صحبت کنم که خیلی ها با درکش تو زندگیشون موفق میشن و هیچ چیزی نمی تونه جلوشون رو بگیره و خیلی ها چون درکش نکردن تو هیچ کاری موفقیت بزرگی بدست نمیارن.
مسئله ای که باور بهش یکی از دلایل اصلی همه موفقیت ها بوده.
این ماه در مورد حد و مرز یه جی تیمی صحبت می کنم.
حد و مرز یه جی تیمی در واقع همون حدود یک انسان اصیل و برتره.
انسانی که به عنوان اشرف مخلوقات خلق شد.
انسانی که تاریخ ثابت کرده که هرکاری رو که اراده کرده تونسته انجام بده.
انسانی که خالقش براش هیچ حدو مرزی در نظر نگرفته.
اما چرا مردم گاهی از آرزوها و اهداف خودشون دست می کشن?
چرا به یه زندگی معمولی قانع میشن?
چرا وقتی شکست می خورن دوباره پا نمی شن?
مگه ما همون بچه هایی نیستیم که واسه راه رفتن بارها زمین خوردیم ولی هر بار با اشتیاق از زمین پاشدیم?
مگه کسایی که لامپ ، هواپیما ، اتومبیل و ... رو اختراع کردن انسان نبودن ?
اصلا من انسان خلیفه خداوند هستم و خداوند اعتقاد داره که هر کاری از دستم برمیاد من چرا باید به خودم اجازه بدم به حرف خالقم شک کنم?
وقتی من برنامه ریزی شدم برای موفقیت چرا باید یادم بره کی هستم?
واقعا چرا ?
خوب می دونید چیه ?
ما تو زندگی انقدر درگیر مسائل و شرایط میشیم که یادمون میره .
کی هستیم !
چی هستیم !
اصلا چه چیزی از زندگی می خوایم!
تو رو خدا یه لحظه صبر کن !
با خودت فکر کن که تولایق چی هستی و چه کاری از دستت برمیاد!
یه روز داشتم با یکی حرف می زدم و بهم گفت من یه زندگی خوب می خوام گفتم منظورت چه زندگی هست ?
گفت یه ماشین برای رفت و آمد داشته باشم و یه سرپناه با یه کار که دستم جلوی کسی دراز نباشه!
بخدا خیلی این حرف ها برام دردآور بود!
گفتم عزیز من اینا که نیاز های اولیه زندگی تو هستن !
اینا چیزهایی هستن که تو باید داشته باشی و اگه نداشته باشی عجیبه!
منظورم رو درک می کنید?
ببنیند اشرف مخلوقات خداوند چه تصویری از زندگی خوب برای خودش داره!
درحالی که خداوند ما محدودیتی برای ما قرار نداده !
این ما هستیم که خودمون رو محدود می کنیم !
این ماهستیم که از حقمون کوتاه میایم!
تنها محدودیت زندگی ما حدود ذهنی خود ماست.
شخصی بدون دست و پا مثل نیک ویاچیچ با تمام محدودیت های زندگیش چون ذهنش محدود نبود به تمام آرزوهاش می رسه تا من یاد بگیرم که منم می تونم و منم برسم.
انیشتین که یه کند ذهن بود جایزه فیزیک می گیره تا من محدودیتم از بین بره!
هاوکینکز که غیر از مغزش کاملا فلجه جایزه فیزیک می گیره تا من محدودیتم از بین بره.
دوست جی تیمی من یه روزی تیم جهانی تو ذهن شخص بزرگی افتاد و چون اون شخص بزرگ که همه میشناسیمش باور داشت که میشه و می تونه و خودش رو محدود نکرد امروز جی تیم داره جهانی میشه.
خیلی مهمه تو ذهنت چی می گذره چون هرچیزی رو که باور کنی همون رو تو زندگیت می بینی !
یه جی تیمی واقعی هیچ وقت خودش و محدود نمی کنه چون می دونه که به شکل نامحدود آفریده شده !
چون می دونه که اگه می خواد به چرایی هاش برسه باید حدومرز ذهنش رو منفجر کنه.
یه جی تیمی واقعی تا روزی که به هدف هاش نرسه چیزی غیر از هدف رو نمی بینه.
یه جی تیمی واقعی وقتی می بینه صدها نفر رسیدن و شده ، اصلا غیرتش اجازه نمی ده که به نشدن فکر کنه!
یه جی تیمی اصیل حتی اگه کسی هم موفق نشده بود می رفت و خودش اولین می شد تا الگوی دیگران بشه .
چه برسه به این که صدها نفر تونستن.
دوست عزیز جی تیمی امروز یه بار دیگه با خودت صحبت کن .
این رو بدون که اگه آرزو و خواسته ای تو سرته برای خالقت مایه حقارته که توان رسیدن به اون خواسته رو در تو قرار نداده باشه.
به خودت شک نکن چون عامل اصلی تمام شکست ها شک و ترس از نرسیدنه.
تو به نسبت ایمانت پیروزی رو لمس می کنی و قهرمان مردد وجود نداره.
به خودت احترام بذار و خودت رو قبول داشته باش تا دیگران قبولت کنن.
چون نهایتا دنیا ی اطراف تو همون فکری رو در مورد تو می کنه که امروز خودت در مورد خودت می کنی.
نیما مستوفی شرق
