" پیام آغازین ماه پوریا پورتقی "
" به نام و یاد او "
💮گاهی بزرگترین مشکل اینه که میخوایم از دره ای که رو به سوی قله داره خلاص بشیم. میخوایم از شر این دره خلاص بشیم و بریم جای دیگه که به نظر بهتره. این قانون زندگی هستش که ابتدا باید برای رسیدن به قله دره رو طی کنیم، نمیشه بدون طی کردن دره به قله رسید.
و چه قله های ترسناک و ناامنی اگر نتونیم دره ها رو تجربه کنیم.
اگر توی دره هستی بجای شکوه و گلایه و آه و ناله همون دره و همون مسیر رو زندگی کن. نمیتونی از دره فرار کنی، شاید بتونی از دره ای به دره ی زیباتری بری ولی این فقط گول زدن خودته، تو بلاخره مجبوری به سمت قله بری ، شاید دره به ظاهر زیباتری جای دیگه ای باشه ولی بی فایده ست.
نتورک ریشه های تلخ و میوه های شیرین داره، دره رو زندگی کن برای اینکه بتونی از قله لذت ببری.
دره همون جایی هستش که تو رو رشد میده و تو رو یکپارچه میکنه، تو رو آماده میکنه...
دره ها بهترین جا برای شروع ، رشد و صعودت هستند، دره ها در ابتدا اتفاقا امن تر هم هستن، دره ها همون چالشها و مشکلات هستند و به ظاهر ناراحت کننده هستن ولی در واقع امنیت واقعی توی دره هستش، اینجاست که تو ساخته میشی ؛ دره ها پهناور و عمیق هستن و آماده میشی برای رفتن به سوی قله...
دره ها برکات زندگی هستند،بپذیرشون.
اگر بخوایم ازش فرار کنیم یا خلاص بشیم مشکل از اینجا شروع میشه.
اونوقت بخاطر ترسمون دیگه مستقیم نگاه نمیکنیم به چالش هامون... اونوقت مشکل حتی عمیق تر هم وارد وجودمون میشه و خودشو در تاریکی درونمون مخفی میکنند.
البته بهتر با دره ای که باهاش روبرو هستیم حتی دست دوستی بدیم.
پس دره کجاست؟ غم و اندوه هایی که باهاش روبرو هستیم.
میخوام فرافکنی کنم و بگم غم و اندوه زیباست اگر اینطور به ماجرا نگاه کنیم. این غم و اندوه هستش که به تو ژرفا میده، شادی و قله نازکه، ولی وقتی اندوه میاد میتونی سوارش بشی و در پهناش چیزهایی رو میبینی و میشناسی در درونت که هرگز ندیده بودی...
در شادی محض هرگز اونها رو نمیبینی ، دست بردار از خلاص شدن از مشکلات و با تمام وجودت با چالشها دوست شو.
اگر صبورانه سختی ها رو بپذیریم روزهای شاد هم از راه میرسه. اگر اندوه رو زندگی کنیم شادمانی از راه میرسه و این همان بهای بهشت هستش ...🌹
ادامه دادن رو ادامه میدیم✌️✌️
