پدر بزرگی به نوه ی کوچکش قول داده بود اگر وقتی به خرید می روند مودب باشد و بد رفتاری نکند، برایش بستنی می خرد. هر چه بیشتر راه می رفتند، خوب رفتار کردن برای پسر دشوار تر می شد. سرانجام پرسید:” چقدر دیگر مانده؟!” پدر بزرگش جواب داد:” راه زیادی نمانده. باید یک جای دیگر توقف کنیم تا تو بتوانی به بستنی ات برسی.”پسر کوچک جواب داد: ” فکر نمی کنم بتوانم تحمل کنم، پدربزرگ. می توانم پسر خوبی باشم، اما نه این همه مدت!”
نکته: وقتی بچه بودیم و کاری را باید می کردیم نمی کردیم، اغلب با ما کنار می آمدند. این چیزی است که می توان انتظارش را داشت. بچه ها دوست دارند از فعالیتی به سر وقت فعالیت دیگر بروند، از فکری به سروقت فکر بعدی بروند.اما بزرگ ترها نمی توانند این کار را بکنند و انتظار موفقیت هم داشته باشند. الیوت، دانشمند، می گفت:” آدمهایی که ثابت قدم نیستند به ندرت موفق می شوند. به ندرت احترام دیگران را جلب می کنند. مردان و زنان موفق با دقت تصمیم گیری می کنند و بعد با عزمی راسخ اقدام می نمایند.” اگر می خواهید موفق شوید و استعداد و توانمندیهای خود را به حداکثر برسانید، باید مداومت داشته باشید. توانمندی بدون مداومت هرگز به جایی نمی رسد. فرصتهای مناسب بدون مداومت از دست می روند. رابطه ی مستقیمی میان مداومت و توانمندیهای بلقوه ی ما وجود دارد. اگر عادت به تسلیم شدن داشته باشید، برای رسیدن به موفقیت باید بر این عادت غلبه کنید.” زیگ زیگلار” می گوید: « رمز کامیابی، داشتن پشتکار و مداومت، با وجود ناکامیهاست.”
