همیشه به اندازه کافی وقت داریم. کافی است بخواهیم و از آن به درستی استفاده کنیم. *گوته*
قانون 80 به 20 یکی از مفید ترین مفاهیم موجود در زمینه مدیریت زمان و زندگی است. این قانون به اصل پارتو معروف است که به افتخار بنیانگذار آن *ویلفردو پارتو* اقتصاد دان ایتالیایی نامگذاری شده است. وی برای نخستین بار در سال 1895 م. این قانون را بیان کرد. پارتو متوجه شد که در جامعه ای که او زندگی می کند اشخاص به طور طبیعی به دو گروه تقسیم می شود: گروه اول که وی به آنها اقلیت بسیار مهم می گوید. که از حیث ثروت و نفوذ 20 درصدر بالای جامعه را تشکیل می دهند و گروه دوم که وی به آنها اکثریت کم اهمیت می گوید. 80 درصد جمعیت در سطح پایین جامعه قرار دارند.
پارتو بعدا به این نتیجه رسید که تمام فعالیت اقتصادی هم از اصل پارتو تبعیت می کند. به عنوان مثال مطابق این قانون : هشتاد درصد از نتایجی که شما به دست می آورید نتیجه بیست درصد از فعالیت های شماست. 20درصد از مشتریان شما ، 80 درصد فروش شما را به خود تخصیص می دهند. 20 درصد از محصولات یا خدمات شما ، 80 درصد سود شما را تشکیل می دهد. و به همین منوال . . .
این بدان معنی است که اگر فهرست شما شامل 10 مورد است، دو مورد از این موارد به اندازه تمام آن هشت مورد دیگر و یا شاید بیش از آنها ارزشمند است. در اینجا به کشف مهمی می رسیم هر یک از این کارهای 10 گانه ممکن است به اندازه یکدیگر وقت بگیرند ، اما یک یا دو مورد کارها 5 یا 10 برابر بیش از هر مورد دیگر ارزشمند است اغلب اوقات 1 مورد از موارد مندرج در فهرست شما می تواند از 9 مورد دیگر ارزشمند تر باشد این همان قورباعه است که باید اول آن را بخورید.
می توانید حدس بزنید که یک فرد معمولی نسبت به کدام مورد احتمال بیشتر دچار تنبلی میشود؟ واقعیت تاسف انگیز این است که بیشتر اشخاص اغلب انجام دادن 10 تا 20 درصد از فعالیتهایی که در صدر قرار دارند و از اهمیت و ارزش بیشتری برخوردار است را به تعویق می انداختند یعنی در مورد همان اقلیت بسیار مهم و بعد خود را با آن 80 درصد بعدی سرگرم می کنند ، که از اهمیت بسیار کمتری برخوردار اند و تاثیر ناچیزی در دستیابی به نتایج ارزشمند می گذارد یعنی همان اکثریت کم اهمیت.
شما اغلب افرادی را می بینید که در تمام مدت روز مشغول کار هستند اما ظاهرا کار زیادی انجام نمی دهند علتش تقریبا همیشه این است که آنها کارهای با ارزش کم را انجام می دهند اما انجام دادن 1 یا 2 کار اصلی رابه بعد موکول می نمایند.
ارزشمند ترین کارهایی که می توانید در هر روز انجام دهید اغلب سخت ترین و پیچیده ترین کارها هستند ، اما پاداش و اجری که در قبال به انجام رساندن ثمربخش این کار ها و فعالیت ها نصیبتان می شود می تواند فوق العاده باشد .
به همین دلیل باید قاطعانه از انجام کارهایی که جزو 80 درصد کم ارزش هستند خودداری کنید. آن هم هنگامی که کارهایی که جزء 20 درصد ارزشمند هستند معوق مانده اند.
قبل از شروع به هر کاری همیشه از خود بپرسید : آیا این کار در زمره آن 20 درصد هست یا در زمره 80 درصد؟
قانون : در مقابل این وسوسه که اول کارهای کوچک را انجام دهید مقاومت کنید.
به خاطر داشه باشید انتخاب شما هرچه باشد وقتی آن را بارها و بارها انجام بدهید ، تبدیل به حالتی می شود که ترک آن خیلی دشوار است. اگر روزتان را با انجام دادن کارهای کم ارزش شروع کنید عادت می کنید که همیشه کارهای کم ارزش را انجام دهید این عادتی نیست که شما بخواهید در خود رشد داده و حفظ کنید.
دشوار ترین قسمت هر کار ، دست به کار شدن آن است. وقتی انجام کاری مهم را واقعا آغاز می کنید به طور طبیعی انگیزه پیدا می کنید تا آن را ادامه دهید قسمتی از ذهن شما خواهان درگیر شدن با کار های مهمی است که به واقع می توانند تاثیر گذار باشند و شما باید بطور پیوسته این قسمت از ذهن خود را تقویت کنید.
حتی فکر کردن به شروع و انجام یک کار اساسی و مهم انگیزه شما را بالا می برد و کمک می کند تا بر تنبلی خود غلبه کنید.
واقعیت این است که زمان لازم برای تکمیل کردن یک کار مهم به همان اندازه زمانی است که صرف انجام دادن کارهای غیر مهم می کنید. تفاوت در این است که با تکمیل یک کار ارزشمند احساس رضایت و غروری فوق العاده به شما دست می دهد حال آنکه با صرف همان زمان میزان زمان و انرژی در انجام کاری کم ارزش یا احساس خرسندی نخواهید کرد و یا میزان آن بسیار اندک است.
مدیریت زمان در واقع همان مدیریت بر زندگی و یا مدریت شخصی است. با استفاده از آن می توان کنترل ترتیب و توالی حوادث و وقایع را در اختیار گرفت مدریریت زمان عبارت است از : تسلط بر فعالیت هایی که یکی پس از دیگری ، پیش رو دارید و شما همیشه این اختیار را دارید که کاری را که در مرحله بعدی می خواهید انجام دهید انتخاب کنید. توانایی شما در انتخاب میان کارهای مهم و غیر مهم ، عامل اساسی و تعیین کننده موفقیت شما در کار و زندگی است.
اشخاص موثر و سازنده خود را ملزم می سازند تا با بهترین کاری که پیش رو دارند شروع کنند. در نتیجه در مقایسه با متوسط سایرین به مراتب کار بیشتری انجام می دهند و در نتیجه بسیار خوشحال و راضی تر اند شما هم باید به همین روش کار کنید.
...وفردایی بهتر در راه است
