اندیشه های ما را دو چیز می سازد :
یکی باورها و یکی احساسات ما ، همین دو بال . پس باورهای خود را خدا گونه کنید . اصولا تعلیم و تربیت یعنی باور سازی...
خدا خالق انسان است و انسان خالق زندگی خود و سعادت خود.
خدا می فرماید :تا تو از زندگی چیزی نخواهی ، من هیچ چیز به تو نخواهم داد .
هیچ وقت به دنبال معجزه در زندگی خود نباشید که این عین کفر است . فقط با باور قوی و ایمان به اینکه می توانید توکل به خدا " از تو حرکت از ما برکت " معجزه را پدید بیاورید .
با یک جرقه کوچک یک جنگل آتش می گیرد .
این را بدان که همه چیز از خودتان شروع می شود.
اگر در زندگی مشکل بزرگی دارید این به آن معناست که شما کوچک هستید .
از خدا بخواهید که به شما این فرصت را بدهد که خود راد باور کنید . این که دیگر درخواست بزرگی نیست ؟ هست ؟ اگر به چنین باوری قوی دست پیدا کنید ، زندگی بزرگی در پیش خواهید داشت . خدا آنقدر بزرگ است که اگر از او یک کره زمین بخواهید خواهد داد و بدان که به تعداد نفرات جهان هم کره خاکی برای هدیه دارد. فقط کافی است که خود را باور کنید. باز تکرار می کنم که خودت را باور کن . خودت را به دیگران بنمایان و ثابت کن که خیلی قدرتمند و توانمندی.همیشه برای ثابت کردن خود به دیگران فرصت هست . چرا الان نه؟
دشواری های زندگی همیشه هستند . آنها نباید تو را از تصمیمی که گرفته ای باز دارند . دشواری ها زندگی در جای خود شیرینند . همانطور که گفتم در مقابل این مشکلات بزرگ ، اگر احساس ضعف کنی ، خیلی کوچک هستی .
زیبایی آواز رودخانه ، به خاطر سنگهایی است که در مسیرش قرار دارند.
بگذار مشکلات بیایند و بروند . تو همانی باش که می خواهی و باورهایی که در آن ها غوطه وری.
در مسیر سعادت خودت، با منفی بافها مراوده و دوستی نکنید که انسان را از مسیر اصلی خود خارج می کنند .کسانی که تاریکی را حس نمی کنند ، به دنبال روشنایی نخواهند رفت .
بدون شک تو الان همان کسی هستی که تاریکی را حس کرده ای .
پس برخیز و به دنبال روشنی برو ...
برخیز ...
مولوی می گوید:
" گر هزاران دام باشد در قدم
چون تو با مایی نباشد هیچ غم "
ماه برکت جی تیم رو عالی رقم میزنیم...
